“Niet goed” zegt ze, op de vraag hoe het nu gaat. “Ik krijg de onrust niet minder in mijn hoofd”.

Een hoogspanningskabel is er niks bij, als zij mijn kamer binnenwandelt

Ik bemerk een hoge stem, schouders strak en hoog, korte ademhaling. Op die laatste probeert ze hem nog weg te poetsen met het argument net aan te komen fietsen en omhoog een trap op te moeten zijn gegaan.

Ik geef haar aan, dat ik niet zo’n soort ademhaling bedoel. Maar een ademhaling die op slot zit door enorme spanning van binnen.

Éen grote brok spanning die alles bepaalt

Ze geeft toe dat er veel spanning is. Altijd eigenlijk wel. Daarom gaat het niet goed. 

Ik breng haar terug naar ‘nu’. De spanning die ze nu bij zich draagt en die direct voelbaar aanwezig is in de hele ruimte. 

Het liefst dendert ze door, stapt ze erover heen. Dat geeft haar meer het gevoel van houvast en grip, dan stilstaan en toegeven aan de spanning. Want dat voelt als afzakken in de afgrond. Één en al angst en weerstand.

De spanning kan het vertellen

Ik help haar door de spanning te begrijpen en te vertalen. Zichzelf uit te leggen wat ze nu eigenlijk aan spanning bij zich draagt.

En dan laat ze haar omhoog gehouden muur van spanning los en vertelt met tranen in haar ogen dat ze opziet tegen het zitten tegenover mij. Wat dat bij haar los maakt en waar ze dan doorheen moet gaan. En hoe hard ze geconfronteerd word met het inzicht die ze vorige week heeft opgedaan en hard is binnengekomen;

“Sommige mensen hangen hun eigenwaarde af van de ander”

Met andere woorden, ondanks dat ze weet met haar verstand dat ze juist tegenover mij wilt en moet zitten, is ‘t ook het moment waarop ze bang is om niks waard te zijn omdat ik dat wel eens van haar zou kunnen vinden wanneer ze zich kwetsbaar opstelt. Haar eigenwaarde hangt af van mijn bevindingen en mogelijk oordeel en alles wat ik zou kunnen doorzien.

Een afhankelijke eigenwaarde

Waardoor ze zich gaat aanpassen, want dan loopt ze minder risico dan als ze haar eigen innerlijke stem zou volgen en er gehoor aan zou geven. Ze beseft hoe vaak ze in gesprek met zichzelf hierdoor is na onze sessie. Hoe vaak ze zich afvraagt ‘wat zou ze nu denken’, of ‘zou ze nu vinden dat ik’..

Ik heb haar direct geholpen en de lading eraf gehaald door aan te geven dat ik dit jaren geleden al wist van haar. En dat het maar goed is dat ze niet tegenover mij zit als ze zo ongelooflijk gelukkig is met zichzelf want dat ik dan nog wel betere doeleinden weet voor haar geld. Ze krijgt een enorme grens en die heerlijke uitdagende eigenwijze sprankeling weer even in haar ogen, en ze zegt; goh verdorie, je hebt gelijk, stom he?!

NEE! 

Nee, vanuit de grond van mijn hart; nee niet stom! Maar zo ongelooflijk begrijpelijk!

Een eigenwaarde die niet van jou is.

De gradaties waarin ik deze tegenkom verschilt, maar het is precies de thematiek waar ik het meeste aan werk met mijn klanten; je eigenwaarde, en wanneer je die afhankelijk hebt gesteld van anderen en/of je prestaties/resultaten.

Het is de persoon die blijft zoeken naar titels/functies/specialisaties. De persoon die constant stoeit met vriendschappen en relaties. De persoon die altijd op zoek is naar gezien worden en erkenning krijgen. De persoon die constant in gevecht is om tot zijn recht te komen. 

Onontwikkelde of Externe eigenwaarde

Het is dat wat je drijft om door te gaan en door te slaan tot een burn-out/bore-out of zelfs depressie. Omdat het nooit vervulling krijgt. Je eigenwaarde kan niet afhankelijk zijn van de buitenwereld en/of je status. 

Maar wat nou als je al je hele leven je anders hebt gevoeld? Je niet begrepen en gezien werd? Je nooit geleerd hebt wat het inhoudt om ergens echt voor te moeten gaan, wat jou drijft, en waar je wel uitgedaagd word om te groeien? 

Je past niet, dus pas je je aan.

Voor de meeste van ons is het totaal niet moeilijk om papiertjes te halen, of functies eigen te maken. Vaak is dit wel dan onder ons niveau, omdat we nu eenmaal niet passen in het huidige onderwijssysteem en anders leren, dus ook daar ons al aanpassen. 

Maar je hebt nooit geleerd hoe je echt je capaciteiten kan benutten en inzetten. Wat daarvoor nodig is. Hoe je jezelf kan laten groeien op je eigen niveau. Het mist hier vaak aan persoonlijke groei en ontwikkeling. Dus waar had je deze dan moeten leren en eigen kunnen maken? 

Je hebt wel geleerd hoe je je moet aanpassen om erbij te horen. Maar juist daar kreeg je alsnog de bevestiging anders te zijn en er niet tussen te passen.

Het is de basis van je eigenwaarde. Van wie jij echt bent en kan zijn. En kon je niet anders, dan die ergens anders van af te gaan laten hangen. 

Ja het is dus begrijpelijk, en helaas een gemeenschappelijk heftig pijnlijk thema voor vele hoogbegaafden waarmee je te dealen krijgt wanneer je op zoek gaat naar jezelf. 

Weten dat je meer kan en in je mars hebt, hier vaak mee geconfronteerd worden, maar geen eigenwaarde hebben.

Zij begreep hem maar ook al te goed. 

Met het besef van wat de impact hiervan is op elk van haar levensterrein, hoeveel ze ze zich aanpast, sloeg de angst toe;

“Hoe kan ik nou vertrouwen op mezelf? Ik doe het zo snel, dat ik het geeneens doorheb!”

“ En wat gebeurt er als ik me niet meer aanpas? Dat kan ik niet overzien”

Ik stel de vraag terug; wat gebeurt er als je niet stopt met jezelf aanpassen? 

Ze zit nu midden in een Burn-Out, met een depressieve ondertoon. Ze besefte direct de impact hiervan. Ze lijkt geen keuze te hebben, het moet radicaal anders.

Jij kiest. Altijd!

Dus kies je voor de angst voor een toekomstbeeld wat er (nog) niet is, of kies je voor de werkelijke situatie die je zeker weten nu beangstigd en kapot maakt maar waarvan je weg kan en het kan veranderen?

We gaan aan de slag met een paar concrete situaties. 

Waar ze eerst dacht het totaal niet te weten dat ze zich aanpast, komt ze erachter dat ze het wel degelijk weet. 

Ze is er zich nu van doordrongen wat dat met haar doet, welke hardnekkige pijnlijke overtuigingen eraan ten grondslag liggen, en vooral wat ze te doen heeft. Ze weet het nu, en kan zelf deze stappen gaan zetten. Het begint allemaal met het aanpassen, en je er bewust van worden, opdat je het kan stoppen.

Ze geeft aan het echt spannend te vinden; te stoppen met aanpassen en de mogelijke consequenties ervan in de relatie met de ander. 

Ik daag haar uit; wat nou als dit jouw eerste stap is waarmee jij jouw eigenwaarde bepaalt? Je kiest voor jezelf, en daarmee zet je de toon dat je het jezelf waard vind…Hoeveel is je dat waard?

Ik wil jou diezelfde vraag stellen!

Hoeveel is het jouw waard om die eerste stap te zetten voor jouw eigenwaarde? Welke eerste stap zou dat dan moeten zijn, waar jij niet voldoende naar jezelf luistert en gehoor geeft aan jezelf? Wil je dit met me delen? Ik beloof je persoonlijk erop terug te komen en je daarin te helpen!

Is dit je één brug te ver? Kies dan voor mijn Masterclass Leven zonder de handrem aanstaande dinsdag 25-10 om 13:00!