Zelfexpressie, zegt Chat GPT.
Ik ben een beelddenker, en het eerste wat ik voor me zie is een volwassen persoon die zich kleedt en gedraagt als een clown. Kinderlijk, kleurrijk, beweeglijk.
Waar denk jij aan bij het woord zelfexpressie?
Wil je me dat nu direct laten weten voordat je deze blog verder leest? (Anders raakt je antwoord beïnvloed door mij en deze blog..)
Stuur me een email met je antwoord; ik antwoord persoonlijk!
—————————————————————————
Zoekende naar die ‘klik’
Oké, ik dacht dus aan het woord zelfexpressie. Waarom? Omdat ik op zoek was naar een woord dat beschrijft wat je krijgt als je ongetemd jezelf gaat zijn en jezelf laat zien… Een woord dat de resultaten van mijn vernieuwde coachingstraject beschrijft, dus.
Zelfexpressie dus
Maar in eerste instantie zegt het woord me niet zo veel, behalve het beeld wat ik erbij krijg en boven net schetste, en het gevoel wat dat me geeft. Zo’n ‘neuh-gevoel’, weet je wel. Dit is ‘m dus niet, dacht ik toen.
En toch
En toch bleef er iets aan me trekken met dit woord.
Een ongevraagde verworven overload aan zelfkennis vertelde mij namelijk dat ik wel degelijk expressief ben.
Lang niet altijd heb ik mijzelf die kwaliteit kunnen toekennen hoor, het is mij vooral verteld en duidelijk gemaakt.
Onbewust expressief
“Wat kijk je boos”, wanneer ik geconcentreerd ben, is er zo’n eentje die ik vaak gehoord heb. Ook mijn eigen dochter is sinds enkele jaren trotse eigenaar van deze verkeerd geïnterpreteerde expressie. We mogen niet gewoon kijken of er wordt iets van gedacht en gevonden, maar bovenal onterecht ingevuld: “Waarom ben je boos?” (nee, dat ben ik dus niet!)
“Te veel” aanwezig zijn
Vaak ben ik me totaal niet bewust van het werkelijke effect van mijn aanwezigheid en mijn expressie, en brengt dat wel van alles op mijn pad, zoals ik ook gedeeld heb in deze 2 min video:
Hoe expressief ik ben en kan zijn, heeft me veel gekost. Dus je snapt dat het woord wel degelijk iets met me deed. En vooral lange tijd ervoor gezorgd heeft dat het veel van mezelf heeft gekost omdat ik het moest inhouden. Mezelf moest inhouden.
Hoe veel?
Om het beeld van een clown weg te halen, heb ik hem voor mezelf omgedraaid: hoe veel kan ik mezelf laten zien en er laten zijn?
En die raakte alles.
Echt alles.
Tientallen jaren heb ik geleerd hoe ik juist NIET iets van mezelf kon laten zien. En vooral op die ‘hoe veel’.
Vooral niet teveel!
Dus niet teveel van jezelf.
Als je niet jezelf kan laten zien, hoe kan je dan jezelf zijn? Je bent er immers niet echt…
Zelfs al pas je je niet altijd aan, hou je je niet overal in, je kan niet er helemaal zijn als je maar 50% van jezelf geeft. Het is onmogelijk om er maar gedeeltelijk te zijn en dan wel het gevoel er aan over te willen houden dat je er volledig bent. Dat jij jij bent.
Niet teveel jou, is te weinig van jou
En dus raakt het je op je zingevings vraagstuk; wie ben ik nou echt?
Wat stel ik nou voor? Wat is/zijn mijn levensdoel/en en hoe behaal ik die levensvoldoening daaruit?
Naast dat een ingehouden en aangepaste zelfexpressie je raakt op je levensdoel en -voldoening, raakt het je nog op zoveel meer terreinen: Authenticiteit, Zelfacceptatie, Zelfvertrouwen, Innerlijke rust, Betere relaties, Emotionele Welzijn, Persoonlijke groei, en Geluk & Tevredenheid.
Alles van jou is tekort
Het raakt jou als totaal. Dat haalt wel even het beeld van die clown weg he?!
Bij Zelfexpressie denk ik nu aan ‘hoeveel ik van mezelf kwijt kan erin’. En ik trek hem graag groter: Hoeveel kan ik van mezelf kwijt in mijn eigen leven? Hoe veel kan ik van mezelf echt geven?
Hoe veel mag ik zijn?
Het antwoord zou daarop altijd 100% moeten zijn! Is dat het niet, dan wil je niet voor minder accepteren! Je hebt namelijk dan het antwoord op waarom je voelt dat er meer in je zit wat er niet uitkomt.. Jij komt er niet volledig uit!
Wil je weten hoe je weer ongetemd je krachtige zelf kan zijn en weer naar buiten kan breken? Boek dan direct een online doorbraaksessie met mij. Ik geef er 5 gratis weg! Je krijgt 3 rete waardevolle inzichten die zo krachtig voor je voelen dat je je niet meer kan inhouden.
